Kantara

I watched the Kannada film Kantara recently, in its Telugu dubbed version. And, it was a great cinematic experience. Set in the backdrop of tribal habitations of Tulu nadu in the picturesque Western Ghats, the story details the victory of human need over human greed enmeshed with an eternal layered conflict between good and evil, tradition and modernity and nature and man. In a simple, straight forward narrative that does not suffer the need to pamper any ideologies, Kantara’s characters enthrall us with a refreshing sincerity. The vibrant tradition of Sacred Grooves and the concomitant art forms and living styles viz Bhoot-arathana, Bhuta-Kola, Kambala, legends of Panjurli, Guliga Deva are brought to the fore in a non-caricatured, subtle, emotional way.

Rishab Shetty stood out tall as director and lead actor in this epic, dishing out once in a lifetime performance, especially in the climax, in a cinematic ode to a largely ignored tradition. In its emphasis on regional culture, the film marks originality. The supporting cast viz Sapthami Gowda as Leela and the villagers play their roles to perfection.

This is a film to be experienced on big screens and don’t miss it there.

Kantara (Film, Kannada, Hombale Films, 2022) by Rishab Shetty

Sita Ramam - Poetic, Poignant and Perfect!

There are some films which stir our very soul with sheer emotional artistry, owing the hearts and warmth of the audience. 'Sita-Ramam' which I watched yesterday in Prime is one such film. It captured the imagination of amateurish literature-fan in me, as I was harked back to the fictional life and times of  Lt Ram and his Sita, or I should say, Sita and her Ram. In this tale of a quest for lost love and redemption of honor which stretched over a score years, there are various underlying themes like triumph of humanity over religion, peace over war, Ramayana.

The pace and build up that the director attempted with courage, the sheer poetry that encompasses every scene of Sita and Ram, the anticipation set in the combination of melodious back ground score - all these elements work in right balance to make the film a great one to watch. Firstly, kudos to the director for execution such a charming love story. Dulquer Salman as Lt Ram is outstanding, as is his wont. And Mrunal Thakur as Sitamahalakshmi / Princess Noor-Jahan deserves all the adulation, a star in her own right. Her classical expressions, clash within, sheer presence makes the heart miss a beat, as slowly the story unravels to it's tragic end. 

In the end, what a film! There will surely be a second time and more times to follow.

 

Film (Telugu) - Sita Ramam, Vyjayanthi Films (2022), Amazon Prime by Hanu Raghavapudi

 

 

Wednesday, 28th of September, 2022,

16 Saladi Jamindar Street,

Palakollu

Vikram - a thriller beyond words!

I watched Vikram, the hit-list. And I loved it. 

A great film is not a good meal, it need not necessarily offer something for everyone. But, the director Lokesh Kanagaraj has created a cult classic and transported us into his own cinematic universe, another rare element in Indian cinema. In carefully executing a well crafted plot set amongst such iconic cast as Ulaganayagan Kamal Haasan, Fahadh Faasil, Vijay Sethupathi, Suriya Sivakumar - the director ensures that the parts of the whole are never great by themselves, but make simply make a greater whole.

The plot is singular and thematic - set in the backdrop of drug menace, an almost mythical and discredited ex-black ops specialist tries to unravel the mystery behind his son's murder, which somehow involves another black-ops specialist in his prime and a sadistic yet family loving drug peddling gangster. I feel proud to be a fan of Ulaganayagan - Andavar carries the role with ease, grace and ability as is his wont. Fahadh Faasil is a revelation, well set to be one of the greatest of our times and Sethupathi sets the film on fire. The BGM sets the tone and elevates the film, and Anirudh deserves all the love and adulation.

Do watch the film!

Vikram - The Hit list (Telugu) by Lokesh Kangaraj, Raj Kamal Films International

Maheeth Veluvali, 

16 Saladi Jamindar Street, 

Palakollu

Wednesday, 08th of June, 2022.

RRR - a celebration!

RRR!

The crafty, creative carver that SS Rajamouli is, armed with trusted lieutenants, takes his time and never fails to impress. RRR is not just a mass entertainer, but suffice to say that in depressing times, it remains one of the few positive points to feel proud as a Telugu guy and a film fan. Very often, I abhor the artistic creativity and cinematic liberty that puts a film on a higher level. Not this time though....

Almost a Roman a clef, the film is set in the backdrop of British India of 1920s, an era marked by simmering discontent. With the underlying themes of patriotism, friendship and courage, the simple tale weaves an alluring web of events, the fictional 'what if' of Manyam champion and freedom fighter Alluri Sitaramaraju meeting Gond rebel and warrior-hero Komaram Bheem. Right from the word go, one is transported to that part fictional and part factual era, crying, laughing, dancing and fighting - as an entire gamut of emotions play out!

The grandiose visual spectacle, the cinematography and the taking, the slow build-up backed by adrenaline pumping music, the Ramayana epic theme - all hallmarks of the director are extremely impressive. Ram Charan and Jr NTR stand out in their respective defining roles - iconic, flawless. The ensemble cast also dished out their best. A jam-packed theatre on a week day with crying babies, shouting fans and deeply immersed audience - for once it harked back to pre-covid times. I'd certainly watch the film again!

Film (Telugu) - RRR by SS Rajamouli (2022) 

Maheeth Veluvali, 

Wednesday, 30eth of March, 2022

16 Saladi Jamindar Street, Palakollu,.

భారతీయ కోణం లో తీయనాన్మెన్ స్క్వేర్

 

ది హిందూ దినపత్రిక లో చైనా గురించి భారత మాజీ విదేశీ వ్యవహారాల కార్యదర్శి విజయ గోఖలే సర్ వ్రాసిన పలు వ్యాసాలు చదివి నేను వారికి అభిమాని గా మారాను. 2017 డోక్లామ్ వివాదం అప్పుడు నిప్పులు చెరుగుతున్న చైనా విదేశీ వ్యవహారాల మంత్రి వాంగ్ యి కి చిద్విలాసం గా చిరునవ్వులు చిందిస్తూ షేక్హ్యాండ్ ఇస్తున్న విజయ్ గోఖలే గారి ఫోటో ఇప్పటికే చాలా మందికి తెలుసు. అమెజాన్ వెబ్సైటు లో వారి పేరు మీద ఈ పుస్తకం చూసినవెంటనే చదవాలనిపించింది. వారు వ్రాసిన మొదటి పుస్తకం ఇది. ప్రపంచంలో గౌరవించదగ్గ చైనా ఎక్స్పర్ట్స్ లో వారు ఒకరు. సరిహద్దు లో గొడవలు జరిగినప్పుడు జాతీయవాద భావనలు పొందడం తప్పితే, భారతీయుల లో, చైనా యొక్క రాజకీయ, ఆర్ధిక వ్యవస్థల గురించి అవగాహన తక్కువ అని రచయిత ముందుమాట లో పొందుపర్చడం నిర్వివాదాంశం.

ఇక, పుస్తకం లో విషయానికి వస్తే, చైనా ని, ప్రపంచాన్ని షాక్ కి గురిచేసిన 3-4 జూన్ 1989 నాటి తీయనాన్మెన్ స్క్వేర్  ఉదంతం అసలు ఎందుకు జరిగింది? అట్టి ఉదంతం లో కీలక పాత్ర పోషించిన వ్యక్తులు, విశేషాల గురించి చక్కని విశ్లేషణే సారాంశం. పుస్తకం చిన్నదైనా , 80 వ దశాబ్దపు చైనా ని పాశ్చాత్య దేశాలు, ప్రపంచ మీడియా ఎంత తప్పుగా గా అంచనా వేశాయో చక్కగా వర్ణించారు. బీజింగ్ నగరం లో అవెన్యూ అఫ్  ఎటర్నల్ పీస్ వంటి పలు వీధులు, కూడళ్ల వర్ణన ఎంత ఉన్నతంగా ఉంది అంటే, కేవలం పాలకొల్లు లో మా ఇంట్లో కూర్చుని, 80ల నాటి డెంగ్ జావోపింగ్ గారి రాజకీయ చతురతని ప్రత్యక్షంగా వీక్షించినట్టు గా వుంది.    

బూర్జువా లిబెరలిస్ం పేరు తొ తిరుగుబాటు చేయదలచిన ఒక విద్యార్థి ఉద్యమాన్ని ఏక పార్టీ దేశమైన చైనా నిర్దాక్షిణ్యంగా అణచివేసింది - ఇది పైకి ప్రపంచానికి తెలిసిన విషయమైనా, అసలు 1989 నాటి సంఘటనలు కేవలం చైనీస్ కమ్మూనిస్టు పార్టీ లో కొంత మంది వ్యక్తుల మధ్య జరిగిన power struggle కి అడ్డం పట్టాయని వివరించిన తీరు తో ఏకీభవించాలి. ముఖ్యంగా ఆఖరి చాఫ్టర్ 'డబ్లింగ్ డౌన్' లో డెంగ్ నాయకత్వం లో చైనా, పాశ్చాత్య దేశాల కళ్ళు కప్పి, ఎలా అభివృద్ధి పధం లోకి దూసుకుపోయిందో విశదీకరించిన తీరు అద్భుతం. రాజకీయ సంస్కరణ, వ్యక్తి స్వేచ్ఛ లేకొండా, ఆర్ధిక అభివృద్ధి ని సుస్థిరపర్చడం గొప్ప విశేషమే! జార్జి ఆర్వెల్ వ్రాసిన 1984 గుర్తుకి వచ్చింది.

మొత్తంగా, ఈ పుస్తకం చాలా బాగా నచ్చింది - బహుశా, కొన్ని భాషల లోకి తర్జమా కూడా అవ్వవొచ్చు. మన అందరికి చైనా గురించి తెలుసుకోవాల్సిన అవసరం ఎంతైనా వుంది - గాడీఫాథర్ లో మైకేల్ కార్లాయోనే అన్నట్టు - 'Keep your friends close and your enemies closer'. 

 

Book (English) - Tiananmen Square - The Making of a Protest - A Diplomat looks back by Vijay Gokhale (Harper Collins India)

 

Maheeth Veluvali, 

Friday, 11th of June, 2021,. 

16 Saladi Jamindar Street, Palakollu,.    

నారాయణరావు

Narayanarao by Adivi Bapiraju

1930లలో విశ్వనాథ వారి వేయిపడగలతో పోటీ పడి ఆంధ్ర విశ్వకళాపరిషత్ వారి బహుమానాన్ని అందుకుందంటే 'నారాయణరావు' ఆషామాషీ నవల కాదన్న  దృష్టి లో ఉంచుకుని చదివాను. అడివి బాపిరాజు గారు భావుకులు, వారి రచనాశైలి వారి యొక్క బహుముఖప్రజ్ఞను, సునిశిత మేధాసంపత్తిని ప్రతిబింబిస్తుంది. వారి నవలలన్నిటిలోకి నారాయణరావు పేరెన్నిక గాంచినది. ఇది 1920ల లో నడుచు కాల్పనిక కథ.

కథాపరంగా అంత కాఠిన్యమేమీ లేదు. తూర్పు గోదావరి జిల్లా కొత్తపేట వాస్తవ్యుడైన నారాయణరావు, తానూ పెళ్లి చేసుకున్న, చెప్పుడు మాటల మాయ లో పడి తనని ద్వేషించే భార్య శారద మనస్సు గెల్చుకోవడమే ప్రధాన కథ అని భావించాలి. అయితే, కేవలం ఒక విషయం తో వదిలివేస్తే, ఇదేమంత గొప్ప నవల అయ్యుండేది కాదు. రచయిత నవల లో సందర్భాన్ని ఉపయోగించుకుని, నారాయణరావు తన మిత్రుల తో కలిసి ఉత్తర భారత దేశ యాత్ర చేయడం, అచ్చటి క్షేత్రాలు, పర్యాటక కేంద్రాలను చాల చక్కగా వర్ణించడం అద్భుతం. నారాయణరావు, వారి మిత్రుల, బంధువుల పాత్రల ద్వారా ప్రేమ అనే భావనకు పెళ్లి అనే వ్యవస్థీకృత సాంప్రదాయానికి జరిగే చక్కటి సంఘర్షణ అద్భుతంగ చెప్పారు.  నాయకుని మిత్ర బృందం లో చెన్నై కి చెందిన శ్యామసుందరి, ఆమె చెల్లెళ్ళ పాత్రలు కుడా చాలా ఉదాత్తంగా చిత్రీకరించారు. పూర్వపు సాంప్రదాయాలు, తెలుగునాట లలిత కళలు కూడా సందర్భానుసారంగా చక్కగా వర్ణించారు.

అయితే, బహుశా వేయిపడగలు చదివిన వెంటనే ఈ నవల చదివిన కారణంగా ఏదో కొంత వెలితి చెందాను - తెలియకుండానే కొంత పోలికలు చేయాల్స వచ్చింది. ఆయనను, ఇది తెలుగువారందరూ తప్పక చదవాల్సిన మంచి నవల!

Telugu Novel - నారాయణరావు by అడివి బాపిరాజు (1934), Emesco Publications

 

Maheeth Veluvali, 

Saturday - 6th of February, 2021,

16 Saladi Jamindar Street, 

Palakollu.

అనంతమై, అజరామరమై నిలిచిన వేయిపడగలు కు వందనాలు

"శిల్పం నిప్పులు త్రొక్కిన కోతి వంటిది కాదు, మదించిన ఏనుగు వంటిది. ఉన్మాదమెక్కిన కొలది ఠీవి ఎక్కువ. నిదానమెక్కువ. శక్తి ఎక్కువ"               - వేయిపడగలు (అధ్య.-15, పేజీ - 408)  

Transl' - An art form is not like a Monkey that stepped on fire. Rather, it's a War Elephant. The more depth it permeates, the more stable, powerful and proud it gets.

 
కవి సామ్రాట్ విశ్వనాథ సత్యనారాయణ గారు వ్రాసిన 'వేయిపడగలు' మహద్గ్రంధాన్ని చదివాను. బహుశా, ముందు ముందు పారాయణ లెక్క ఇంకా చాలా సార్లు చదువుతానేమో. ఒక మహాకావ్యాన్ని  చదివినంత సేపు కలిగే భావన వేరు, కానీ అట్టి కావ్యాన్ని గురించి తర్కించి, విమర్శ చేయుట వేరు. సరిగ్గా, ఇదే కష్టం నవలా నాయకుడైన ధర్మారావు గారికి వచ్చింది (అధ్య.-8, పేజీ - 207). 1939 లో ఏదో పోటీ కోసమై కవి సామ్రాట్ వారు ఈ గ్రంధాన్ని కేవలం 29 రోజులలో 999 పుటాలు గా, 36 అధ్యాయాలుగా గా dictate చేసారు. 

అసలేమిటి ఈ వేయిపడగలు?

అనగా అనగా, సుబ్బన్నపేట అనే ఒక గ్రామము (కృష్ణా జిల్లాలో ఒక ఊహాజనిత గ్రామం) - 18/19 వ శతాబ్దాల లో ఆ గ్రామం ఏర్పడుట, అచట వెలసిన నాగేశ్వర, సుభ్రహ్మణ్యేశ్వర మరియు వేణుగోపాలస్వామి దేవాలయాలు - ఇలా మొదలవుతుంది కథ. స్వామీ (దేవుడు), జమీందారు (ప్రతినిధి), బ్రాహ్మణుడు - దివాన్ (ప్రచారకులు), గణాచారి (వ్యాఖ్యాతలు), ప్రజలు - ఇలా అందరి తో నాలుగు స్థంబాల ధర్మ మంటపం గా విరజుల్లుతుంది ఈ గ్రామం. కొన్ని తరాల తర్వాత దివాన్ గారి వంశానికి చెందిన ధర్మారావు ప్రధాన పాత్రధారి నాయకునిగా చెప్పవచ్చు - సాంప్రదాయాన్ని, నూత్న పద్ధతులని అతను పోల్చడం తోనే చాలా కదా నడుస్తుంది. నూత్న విధానాలు, స్వార్ధం తో ధర్మానికి, పూర్వపు ఆచారాలకు తిలోదకాలిచ్చి ఆ వేయిపడగలు రెండు పడగలై, ఇంకా చివరకు మిగిలినది ఏమిటని మనల్ని మనం ప్రశ్నించుకునేలా చేస్తుంది వేయిపడగలు.

నిత్యం పాములు, పక్షులు తో తిరిగే పసిరిక,  గురువు కి  శిష్యుడైన కుమారస్వామి, దయాగుణయుడైన జమీందారు, భగవంతుని లో ఏకమైన  గొప్ప భక్తురాలు గిరిక - అసలు ఈ గ్రంధమున వున్న అన్ని పాత్రలు విశదీకరించడం కష్టం. కవి సామ్రాట్ వారు ఎక్కడ కూడా ఎవ్వరిని తక్కువ చెయ్యలేదు - వచ్చి పోయే బ్రిటిష్ వారైన ఈట్సన్ దొర, గార్దినేర్ దొరల పాత్రలు కూడా ఎంతో ఉన్నతంగా తీర్చిదిద్దినట్టు ఉంటాయి. ఈ గ్రంధాన్ని ఒక ఆసరాగా చేసుకుని, అవకాశం గా భావించి, కొన్ని కొన్ని అధ్యాయాల లో కవి సామ్రాట్ వారు తెలుగు సంస్కృతి, సాహిత్యం, లలిత కళలు, - ఇలాంటి అనేక  విషయాల పై సమగ్రమైన విశ్లేషణ చేశారు. స్వార్ధపూరితమైన, అడ్డగోలు గా జరిగే అభివృద్ధి వల్ల జరిగే అనర్ధాలు (గుండేటి వాగు  వరదలు) చక్కగా విశదీకరించారు. అయితే, ఈ గ్రంధం పై చాలా విమర్శలు వున్నాయి. నాకంత  స్థాయి లేకపోయిన వాటికి సమాధానమిచ్చే ప్రయత్నమ చేతును -  

1. ఇది వట్టి గ్రాంధిక భాషయందున్నది కావున చదవడం కష్టం? - కానే కాదు, అర్ధం అవుతుంది. కానీ కొన్ని చోట్ల కష్టమే. ఇటీవల ఆంగ్లానువాదం కుడా అయ్యింది.
2. ఇది వట్టి చాదస్తపు పుస్తకం. రచయత modernity ని విమర్శిస్తూ, సాంప్రదాయాన్ని పొగుడుతూ, కొన్ని సాంఘిక దురాచారాలని కాపాడే ప్రయత్నం చేశారు? - ఎంత మాత్రము కాదు. unbridled & cause లేకొండగా ఎక్కడా modernity ని విమర్శించలేదు. అయితే, గ్రంధం రాసిన సమయం, సందర్భం, దేశకాల పరిస్థితులను దృష్టి లో పెట్టుకోవాలి. గ్రంధం చదవకుండా, చెప్పుడు మాటలు విని, విమర్శించడం సరి కాదు గా!

ఎవరు ఎమన్నా ,  ఏది ఏమైనా - Tolstoy, Proust, Joyce, Dickens, Marquez సరసన విశ్వనాథ వారు నిలిచే వుంటారు, అనంతమై, అజరామరమై నిలిచిన వేయిపడగలు కు నా వందనాలు!

 

Book - Veyipadagalu by Kavi Samrat Viswanatha Satyanarayana (Telugu)

 

Maheeth Veluvali,                                                         

16 Saladi Jamindar Street,

Palakollu.          

Sunday - 17th of January, 2021.

A clean 'Agent' with content

(No Plot Twist)

Be it Hercule Poirot with an egg face, the Belgian detective, a creation of Agatha Christie or the lanky and lovable resident of 221B Baker street, Sherlock Holmes - detectives are known for their eccentricities. To the legion of loyal fans immersed in detective fiction, a good book/a good film of this genre is immensely pleasurable. In Telugu, very few films belong to this genre.

Then came this one - Agent Sai Srinivas Atreya!

I watched it with my family and it's a really interesting film. Kudos to the director Swaroop RSJ for taking this genre and juxtaposing it with a warning on superstitious beliefs. It's an outright clean film which is based on content, plot, plot-twists and actors' performances rather than hype and cheap theatrics. No cuss words, no unnecessary close up shots of ugly details and thoroughly enjoyable to watch with family - a trait of films that's disappearing. There was always a danger that films of detective fiction could be just brainless spoofs/comedy takes on eccentricities of the protagonist. But, this film stood clear of such a danger.

Naveen Polishetty is fantastic! He did, what we say in telugu as "పాత్ర లో పరకాయప్రవేశం". The change in facial expressions as he's about to solve the case for one final time - that's brilliant! Shruti Sharma remains an assistant to the detective through out the film, graceful and neat. It felt very good that the film did not have a mandatory song where she'd play the love interest to hero. The music was superb. The supporting cast and crew did a commendable job!

Sherlock Holmes is fictional, but Agent Sai Srinivas Atreya is not! - At least for us and at least for now!




Film - Agent Sai Srinivas Atreya (Telugu), https://www.imdb.com/title/tt10214826/
By- Swaroop RSJ, Navin Polishetty.

The Spy who asked for the Holy Basil Plant

(No Spoiler Alert)

Spy!

James Bond, Jason Bourne and Ethan Hunt - for someone who grew up watching these kinds of films and reading Frederick Forsyth's thrillers, I always had a question - Why are there no worthy Spy thrillers in Telugu? A few attempts were made steeped in sarcasm and copy-paste (‘inspiration’) despite no lack of motivational tales all around (Remember ‘Kaoboys’ –R&AW, tales and exploits of India’s spies which are still hazy viz, the likes of legendary Rameshwar Nath Kao, Ajit Doval etc,). Maybe it all boils down to lack of interest and succumbing to a safe commercial template.

And then came ‘Goodachari’.

Adivi Sesh garu’s story and the taking of the film, basing on the technique of the ‘Unreliable Narrator’ are simply awesome! To be a good thriller, a film should have some inevitable ‘twists’, but they should not be the sole point of the film as people rapidly lose interest after watching it once. ‘Goodachari’ does a fine balance of being a classic and ‘twistyful’ (sic). Even small details were attended to with great care as evidently, a lot of research went into the film. Kudos to the director Sashi Kiran Tikka garu and for once the BGM is apt and spine tingling for such a flick.
The ensemble cast does justice – Sobhita, Mahdu Shalini, Prakash Raj, Vennela Kishore (shout out), Surpiya Yarlagadda, Anish Kuruvilla, Jagapathi Babu and Adivi Sesh himself. The screenplay, the chases and goosebump inciting fights – just wow!

As Agent Gopi (Trinetra 116) traverses with ease at Hyderabad, Rajahmundry, Chittagong – a style and panache hithertho associated only with 007 at Tijuana, Paris or Tangiers – my cravings are satisfied!

Film – 'Goodachari' (Telugu) by Sashi Kiran Tikka & Adivi Sesh
https://www.imdb.com/title/tt7758160/
https://en.wikipedia.org/wiki/Goodachari 

మహానటి

(Warning - Spoiler Alert) 
                                 

             

"నేను ఏమి అంత పెద్ద మహానటి ని కాదు లెండి.ముందు కెమెరా లేకపోతే నాకు బొత్తిగా నటించడం రాదు."                                                     - 'మహానటి ' సావిత్రి గారు

ఏదో చిన్నప్పుడు 'మిస్సమ్మ ', 'మాయాబజార్ ' సినిమాలు చూడడం తప్ప ఆ మహానటి గురించి నాకు ఏమి తెలియదు. ఏ నటీమణి కి లేనంత ఖ్యాతి గడించిన సావిత్రి గారు చివర్లో ఎన్నో కష్టాలు పడి , 45 ఏళ్ళ కే స్వర్గస్తులవ్వడం జగద్విదితం. అప్పుడప్పుడు TV లో వచ్చే పాత సినిమాలు చూస్తే చాలు, ఆవిడ గొప్ప నటనా కౌశలం తెలుస్తుంది. ఈ దృష్టి తోనే నేను ఈ సినిమా చూసాను. ఆవిడ చాలా మంచి మనిషి కూడా. ఎముక లేని చెయ్యి. నాగ్ అశ్విన్ (దర్శకుడు) చాలా బాగా తీశారు. చాలా సన్నివేశాల లో కళ్ళు చెమర్చాయి. ఆ మహానటి గా కీర్తి సురేష్ అద్భుతంగా సరిపోయారు. దుల్క్ఆర్ సల్మాన్ జెమినీ గణేశన్ గా పండించారు. ఇంక మిగిలిన పాత్రల గురించి ఏమని చెప్పేది ? సమంత జర్నలిస్ట్ మధురవాణి గా, విజయ్ ఏమో  ఆంటోనీ గా సరిపోయారు. చాలా పెద్ద నటులందరూ వారి వారి పాత్రలకు ఎంతో చక్కగా న్యాయం చేశారు.

1940 ల నుండి 1980 ల వరుకు జరిగే ఈ గాధ లో సందర్భానుసారంగా, ఆ మహానటి జీవిత ఒడిదుకులను ఆవిష్కరించారు. విజయ వాహిని స్టూడియో లో మాయాబాజార్ సెట్, మద్రాస్ నగర అప్పటి ట్రామ్ వ్యవస్థ, బెజవాడ లో నాటకాల క్రేజ్, గోల్డస్పాట్ డ్రింక్స్, అంబాసిడర్ కార్లు, - ఇలా ఎంతో జాగ్రత్తగా అప్పటి కాలాన్ని చూపించారు (Historical Accuracy).

మచ్చుకకి హృదయానికి హత్తుకునే ఆణిముత్యాలు -
1. ఎందరో  ఆర్ధికముగా మోసం చేసి, ఆవిడని వదిలేస్తే, ఆస్తులు జప్తు చేసిన ఇన్కమ్ టాక్స్ ఆఫీసరే 'ఆటోగ్రాఫ్ ' కోరితే నవ్వుతు ఇచ్చిన ఘనత ఆవిడది.
2. 'ఉన్నది ఒక జన్మే అయితే ...' అంటూ జెమిని గణేశన్ గారి తో జరిగే ఒక సంభాషణ.
3. పెద్దాయన ఎస్.వి.రంగారావుగారు చివర్లో 'ఎమ్మా, భొచేసావా ' అని ఆ మహానటి ని పలకరించే సన్నివేశం.
(హాలు లో ఎవరో ఉల్లిపాయలు తిరుగుతున్నట్టు గా అనిపిస్తుంది .)
ఇలా చెప్పుకుంటూ పొతే ఎన్నో...

ఇంత గొప్ప సినిమా గురించి ఎంత చెప్పినా, ఇలాంటి గొప్ప దృశ్య కావ్యాన్ని ఎన్ని సార్లు చుసినా తనివి తీరదు. 




Film - 'Mahanati' (Telugu) by Nag Ashwin, 2018. https://www.imdb.com/title/tt7465992/

Arjun Reddy

నా పంతం ఎంతా? ఈ విశ్వం అంతా! 

How do you judge a film in India? Should it confirm to the model standards of morality set forth by the society, whatever they are and indulge in message orientation to an already exasperated and unwilling audience? Should it mimic the mundane aspects of everyday life, the celebration of living? Do films inspire people to commit crimes or indulge in vices like drugs, drinking etc?

Beyond all the questioning and brouhaha, aren't we just forgetting the basic element of watching a film ? Aren't they just a source of enjoyment, however intelligent and inspiring they purport to be?

And then comes 'Arjun Reddy'. What a film it is! The 3 hours! While I would never dream of being or mimicking an angry young man like that, there are elements of the film which offer a raw, undefined connect. Despite the unusual positive end (our obsession with 'Subham cards'), the film delves deep into issues which are rarely scratched in films. While it indeed is a love story, it mirrors the frantic frustration in a bold way, when life does a U turn for us, taking away all the things we deserve and desire.

Sandeep Reddy Vanga, I shall remember the name. Martin Scorsese is famous for combining pleasant and popular music with violent scenes, and you did remind me of that effective technique. When all the hype surrounding the rather bad-taste speech and drugs and alcohol dies down, Vijay Devarakonda got his best role, which he aced with elan. Especially the eyes - hate to do it, but comparisons will be surely drawn and already made, rather unfairly, but nevertheless, with Al Pacino in the Godfather, especially the dining scene in the later film. The cast did an assuredly good job, especially Shalini Pandy and Rahul. And, what of the music & BGM score - haunting!

And, isn't it time for me to check the new app where i can print my name in the film's bold red in the black back ground style!

Film - Arjun Reddy (Telugu) (2017)
Link (Wiki) - https://en.wikipedia.org/wiki/Arjun_Reddy

' కన్యాశుల్కం ' కి 125 ఏళ్ళు

"Such a scandalous state of things is a disgrace to society, and literature can not have a higher function than to show up such practices and give currency to a high standard of moral ideas. Until reading habits prevail among masses, one must look only to the stage to exert such healthy influence."

-Sri Gurajaada Venkata Apparao Pantulu,

First Preface to Kanyasulkam, c.1892

తెలుగు భాష ను గ్రాంధికం నుంచి వ్యవహారికం వైపు పరిగెత్తించిన వారిలో గురజాడ వారి స్థానం చిరస్మరణీయం. 1892 లో వారు వ్రాసిన 'కన్యాశుల్కం' బహుశా తెలుగు లో అత్యంత ప్రజాదరణ పొందిన తొలి సాంఘిక నాటకం. హిందూ మతంలో కొన్ని వర్గాలలో పరిఢవిల్లుతున్న ఆడపిల్లలను అమ్ముకునే దురాచారం పై కలం తో  వారు ప్రకటించిన యుద్ధం గానే చెప్పుకోవాలి ఈ నాటకాన్ని. అసలు మత విషయాలలో జోక్యం మనకెందుకులే అని బ్రిటిష్ ప్రభుత్వం నాడు అనుకుంటున్నా, చాందసులు వ్యతిరేయకంగా వితండ వాదం చేస్తున్న , ఈ నాటకం ద్వారా, కొంత వ్యంగం తో, జనాల్ని చైతన్యవంతులను చేశారు గురజాడ వారు. 

కన్యాశుల్కం రాసి, ఈ ఆగష్టు మాసం తో 125 ఏళ్ళు గడిచాయి. అయితే అప్పటి పరిస్థితులు వేరు అయినా, ఈ నాటకం, అందులో పాత్రలను ఎప్పటికి  మరచిపోలేము. 

It is women that seduces all mankind అని గొప్పలకి పోయే మేకవన్నె పులులైన మాస్టర్ గిరీసాలు మనకు కద్దే కదా.
విషయం ఏదైనా , కారణం వున్నా లేకపోయినా, తప్పు ఆడవాళ్లదే అనే అగ్నిహోత్రావధానులు వంటి ఉద్ధండులు మనకు అన్ని ప్రాంతాలలో, అన్ని మతాల లో అన్ని వేళలా కనిపిస్తారు, వినిపిస్తారు (ఉదా -  Talaq e Biddat)
 నమ్మి మోసం చేసే రామప్ప పంతులు మన పొరుగింట్లోనో, మిత్రుడు రూపం లోనో ఎదురవుతువునే వుంటారు. 

నేను ఇంటర్మీడియట్ లో ఉండగా ఒకసారి చదివిన 'కన్యాశుల్కం', కేవలం 125 ఏళ్ళు కాదు, తెలుగు భాష ఉన్నంత వరుకు వర్ధిల్లుతుంది!


Book - 'కన్యాశుల్కం' (c.1892 & 2nd Version - c.1909) by Sri Gurajaada Venkata Apparao Pantulu
Link - https://en.wikipedia.org/wiki/Kanyasulkam